Η λεμονιά (Citrus limon) ανήκει στα εσπεριδοειδή ή «ξινά», μαζί με την πορτοκαλιά, μανταρινιά, νεραντζιά, γκρέιπ φρουτ και άλλα παρόμοια δέντρα και πρόγονος όλων είναι η κιτριά. Το κλίμα, το ανάγλυφο εδάφους, η σύσταση του εδάφους και η επάρκεια νερού καθορίζουν την επιτυχία της καλλιέργειάς της, όπως και όλων των εσπεριδοειδών.
Η λεμονιά απαιτεί δροσερό περιβάλλον, χωρίς ακραίες θερμοκρασίες. Δεν είναι ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ οι υψηλές σε συνδυασμό με χαμηλά ποσοστά υγρασίας, προκαλούν ζημιές στα φύλλα και στους καρπούς.
Για να ευδοκιμήσει, όπως και όλα τα ξινά χρειάζεται συχνά ποτίσματα, που εξασφαλίζουν ικανοποιητική υγρασία στο ριζικό της σύστημα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τον υπόλοιπο χρόνο, όταν ο καιρός είναι πιο ψυχρός και πιο υγρός, ποτίζουμε αραιότερα ή και καθόλου το χειμώνα. Αποφεύγουμε το πολύ πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας και αρχίζουμε να ποτίζουμε πιο συχνά μετά το δέσιμό των καρπών. Η ποσότητα του νερού για κάθε δέντρο εξαρτάται από τη θερμοκρασία, τους ανέμους και την υγρασία της περιοχής, από τη σύσταση του εδάφους αλλά και την ηλικία του δένδρου. Σε αμμώδη εδάφη ποτίζουμε πιο συχνά και με μικρότερη ποσότητα κάθε φορά.
Οι λεμονιές που βρίσκονται σε γλάστρες χρειάζονται τακτικότερο πότισμα., όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το υπερβολικό πότισμα μερικές φορές είναι εξίσου επιβλαβές.
Για να έχουμε καλύτερη παραγωγή λιπαίνουμε τις λεμονιές και τα υπόλοιπα ξινά κάθε μήνα ή τουλάχιστον κάθε έξι βδομάδες από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο και άλλες δύο φορές το Φθινόπωρο. Η ποσότητα του λιπάσματος εξαρτάται από την ηλικία του δέντρου. Δέντρα άνω των 7-8 ετών στο χώμα χρειάζονται ένα κιλό λίπασμα σε κάθε λίπανση. Οι λεμονιές που αναπτύσσονται σε γλάστρες λιπαίνονται κάθε 15-25 ημέρες με μικρότερες όμως ποσότητες. Τα λιπάσματα, κοκκώδη ή υδατοδιαλυτά πρέπει να είναι πλούσια σε άζωτο και να έχουν όλα τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, ψευδάργυρο, χαλκό και σίδηρο. Επειδή οι λεμονιές ειδικά είναι απαιτητικές σε σίδηρο, χρειάζεται να λιπαίνονται επιπλέον με χηλικό σίδηρο, δύο φορές την άνοιξη και μία το φθινόπωρο.
Η λεμονιά κλαδεύεται από τα μέσα της άνοιξης μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού. Αποφεύγουμε το υπερβολικό κλάδεμα και δημιουργούμε ένα σχήμα κυπελλοειδές για καλύτερο αερισμό και φως. Διατηρούμε 3-4 κεντρικούς βραχίονες και αφαιρούμε τα εσωτερικά κλαδιά που δεν έχουν επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να διαμορφώνουμε το σχήμα και το ύψος του δένδρου.
Η πιο σοβαρή μυκητολογική ασθένεια της λεμονιάς είναι η κορυφοξήρα, κατά την οποία παρατηρείται ξήρανση των ακραίων νεαρών βλαστών. Σημαντικές εντομολογικές ασθένειες είναι ο ψευδόκοκκος ή βαμβακάδα, η κόκκινη ψώρα, ο αλευρώδης, ο θρίπας και στις νεαρές λεμονιές ο φυλλοκνίστης. Όλες οι προσβολές πρέπει να ελέγχονται από γεωπόνους και να γίνονται εφαρμογές σύμφωνα με τις οδηγίες τους και τα εγκεκριμένα σκευάσματα φυτοπροστασίας.
